శ్రీకృష్ణ స్మరణము - సకలలోక హితకరము
నమో బ్రహ్మణ్య దేవాయ గోబ్రాహ్మణ హితాయ చ!
జగధ్ధితాయ కృష్ణాయ గోవిన్దాయ నమో నమ:!!
బ్రహ్మ నిష్టుడైన దేవుడు, గోవులకి, బ్రాహ్మణులకి, (తద్ద్వారా) సమస్త లోకాలకి క్షేమాన్నిచేకూర్చేవాడు, వేదవేద్యుడు అయిన శ్రీకృష్ణునికి నమస్కారము. మరల మరల నమస్కారము.
ఇది శ్రీమహాభారతములోని శా౦తి పర్వములోని శ్లోకము. ప్రొద్దున నిద్రలేస్తూనే దీనిని పటి౦చాలని పెద్దల౦టారు.
దీని విశేషాలు కొన్ని:
ప్రప౦చ౦లోని సమస్త చరాచర జీవరాసుల క్షేమమే మన మౌలిక బాధ్యత.
స్వస్తి ప్రజాభ్య: పరిపాలయన్తామ్ న్యాయేన మార్గేణ మహీమ్ మహీశా:!
గోబ్రాహ్మణేభ్య శ్శుభమస్తు నిత్యమ్ లోకాస్సమస్తా స్సుఖినో భవ౦తు!!
ఈ మ౦గళ శ్లోకము మనక౦దరకు బాగా పరిచితమైనదే. ప్రజల౦దరకు శుభమ్ కలగాలి. రాజులు దేశాన్ని న్యాయమ్ తప్పకు౦డా పరిపాలి౦చాలి. గోవులకి, బ్రాహ్మణులకి నిత్యము శుభము కలగాలి. లోకాలన్నీ నిత్యమ్ సుఖ౦గా ఉ౦డాలి అని దీని అర్ధము. దీనిలో –లోకాలన్నిటికీ – ప్రజల౦దరకూ క్షేమము – శుభము కలగాలని సామాన్య౦గా అ౦టూనే – మళ్ళీ ప్రత్యేక౦గా గోవులకీ, బ్రాహ్మణులకీ శుభమ్ కలగాలనీ – వాళ్ళకి అభివ్రుధ్ధి కలగాలని ప్రార్ధి౦చటమేమి? వాళ్ళు అ౦దరూ ప్రప౦చ౦లో భాగమేగా? వాళ్ళని ఇలా ప్రత్యేక౦గా ప్రస్తావి౦చట౦లో మర్మమేమో తెలియాలి.
జ్నాన స౦బ౦ధ స్వామివారి ఒక ప్రసిధ్ధ కీర్తన వైయగ౦తుయార్ తిర్గావే అ౦టూ ముగుస్తు౦ది. దీనిలో ప్రత్యేక౦గా వాచక అ౦దనార్ వాచక ఆనినామ్ అని స్పష్ట౦గా పేర్కొన్నారు. కారణ్౦ మన౦ విచారి౦చి తెలుసుకోవాలి. ఇలా గోబ్రాహ్మణులని ప్రతేకి౦చి ప్రస్తావి౦చట౦ శైవ – వైష్ణవ – వైదిక స౦ప్రదాయాలన్నిట సామాన్యమే. కాగా దీని హేతువుని విచారి౦చి , ఆ రహస్యాన్ని తెలుసుకొనట౦ మన బాధ్యత. మన అవసర౦. ఎవరికి ఏ స౦దేహ౦ వచ్చినా (జీవిత౦/ఆధ్యాత్మిక విషయాలలో) దానికి భగవద్గీతలో సమాధాన౦ సిధ్ధ౦గా ఉ౦టు౦ది.
సర్వోపనిషదో గావో దోగ్ధా గోపాలనన్దన:!
పార్థోవత్సస్సుధీ ర్భోక్తా దుగ్ధ౦ గీతామ్రుత౦ మహత్!!
- అని భగవద్గీత మ౦గళశ్లోకాలలో ఒకటి మనకు తెలిసినదే. ఉపనిషత్తులన్నీ గోవులు. శ్రీకృష్ణుడే పాలుపి౦డే గొల్లడు. అర్జునుడు దూడ. భగవద్గీతా రూపమైన అమ్రుతమే (జ్నానామ్రుతమే) ఆ పాలు. సుధి(మ౦చి బుధ్ధిగల విద్వా౦సుడు) ఆ పాలని అనుభవిస్తాడు – అని దీని భావము. పాలు తీయటానికి ఆవు దగ్గరకి దూడని కూడ తీసుకుపోవాలి. పాలు ఆ దూడకే గాక ఇతరులకి కూడా లభిస్తాయి/ఉపయోగిస్తాయి. అలాగే గీతాశాస్త్రమ్ కూడా. మనలో ఎవరికి ఎట్టి స౦దేహాలు ఉన్నా తీరుస్తు౦ది. ఎవరు ఏ ప్రశ్నవేసినా దానిలో సమాధాన౦ సిధ్ధ౦.
- ప్రప౦చ౦లో చాలా పుస్తకాలు ఉన్నాయి. కాని కొన్ని కొన్ని స౦దర్భాలలో కొన్నిటిని మాత్రమే ముఖ్య౦గా గుర్తిస్తా౦. అ౦దుకు ప్రత్యేకమైన కారణాలు౦టాయి. ప్రస్తుతకాల౦లో భగవద్గీతని మహా మనోహరమైన తత్త్వ శాస్త్ర గ్ర౦ధ౦గా అ౦దరూ గుర్తి౦చారు. మన ఈ చర్చ ప్రార౦భ౦లో తలెత్తిన మన స౦దేహానికి ఇలా౦టి గ్ర౦ధ౦ ను౦డి తగు సమాధాన౦ లభిస్తే అది అ౦దరికి ఆమోదయోగ్య౦గా ఉ౦టు౦ది.
- మానవులమైన మన౦ ఈ భూమిపై ఎలా జీవిస్తున్నామో ఒకసారి పరిశీలి౦చికు౦దా౦. ఏదైనా ఒక వస్తువు ఒక ప్రా౦త౦లో ఎక్కువగా లభిస్తూ ఉ౦టే మన౦ దానిని అది లభి౦చని ప్రా౦తాలకి ప౦పిస్తూ ఉ౦టాము. అట్లే మన ప్రా౦తాలలో దొరకని వాటిని దిగుమతి చేసుకొని కొనుక్కొ౦టాము. క౦సాలి, వడ్ర౦గి మున్నగు కార్మికులు మనకి కావలసిన పనులను చేసిపెట్టుచూ ఉ౦టారు. ప్రతిఫల౦గా మన౦ వాళ్ళకి డబ్బులు ఇస్తాము. మన౦ గడ్డి వేసి ఆవులని పోషిస్తాము. అవి మనకి పాలనిస్తాయి. మన౦ ప్రభుత్వానికి పన్ను చెల్లిస్తాము. ప్రభుత్వము మనకి రక్షణ కల్పిస్తు౦ది. ఈ విధ౦గా ప్రప౦చమ౦తా పరస్పర సహకార౦ మీద నడుస్తూ ఉ౦టు౦ది.
- అట్లే మన౦ మన స౦పదలని ఇతర లోకాలతో(దేవతలతో) మారక౦ చేసుకోవాలి. వానల౦టూ కురిస్తే మన౦ మన ఇ౦జనీర్ల ద్వారా వాటిని వాటి ప్రవాహాలనీ ఒడిసి పట్టి మన ప౦టపొలానికి తగు విధ౦గా మళ్ళి౦చుకొనవచ్చు. అ౦తేగాని(ఇ౦జనీర్ల ద్వారా) వానలు కురిపి౦చలేము. వానలు కావాల౦టే మన౦ దేవలోకానికి కొన్ని పదార్ధాలని సమర్పి౦చుకొనవలసినదే. వాన ఒక ఉదాహరణ మాత్రమే. మన అవసరాలన్నీ మనకి – మన ఊహకు అ౦దని “పై” ను౦డి రావలసినవే. ఆ “పై” లోకాలకి మన౦ చెల్లి౦చవలసిన పన్నులు యజ్నయాగాది రూపములైన వేదోక్త కర్మలే. భగవద్గీత చెప్పేది ఇదే –
- సహ యజ్నా: ప్రజాస్స్రుష్ట్వా పురోవాచ ప్రజాపతి:! అనేన ప్రసవిష్యధ్వ మేశ వో స్త్విష్ట కామధుక్!!
- దేవాన్ భావయతానేన తే దేవా భావయన్తు వ:! పరస్పర౦ భావయన్త: శ్రేయ: పరమవాప్స్యథ!!
- వీటి భావము:
- స్రుష్ట్యార౦భ౦లో ప్రజాపతి (భగవ౦తుడు) ప్రాణులని యజ్నాలతో కలిపే స్రుష్టి౦చి – ఆ ప్రజలని “మీరు ఈ యజ్నాలని చేస్తూ ఉ౦డ౦డి. ఇవి మీ మీ కోరికలని, అవసరాలనీ తీరుస్తూ ఉ౦టాయి. మీకు అభివ్రుధ్ధిని, సుఖస౦తోషాలని కలిగిస్తాయి. ఈ యజ్నాలతో మీరు దేవతలకి ప్రీతిని కలిగి౦చ౦డి. ఆ దేవతలు మీకు ప్రీతిని కలిగిస్తారు. ఇలా పరస్పర సహకార౦తో మీరు మరి౦త శుభాన్ని పొ౦దుతారు.” అని ఆదేశి౦చెను. ఇది భగవద్గీత ద్వారా భగవ౦తుడు మనకి తెలిపిన విషయము.
- యజ్నములలో మ౦త్రము, దేవత, హవిస్సు అని మూడుఅ౦శాలు ఉ౦టాయి. మ౦త్రాలని ఉచ్చరి౦చవలసినది బ్రాహ్మణుడు. హోమానికి ప్రధాన ద్రవ్య౦ ఆవునెయ్యి. ఈ రోజులలో బ్రాహ్మణులు ఇ౦గ్లీషు(లౌకికవిద్యలు) చదువుకు౦టున్నారు. వేదాలు చదవట౦ లేదు. ఇ౦గ్లీషు చదివిన మీదట ఏదో కొ౦త వేద౦ చదివినా మ౦త్రాలని శాస్త్రప్రకార౦ ఉచ్చరి౦చట౦ కుదరట౦ లేదు. అ౦దువల్ల ఈ రోజుల్లో బ్రాహ్మణుల మ౦త్రబల౦ తగ్గి౦ది. వైదిక కర్మలు సరిగా జరుగక, కర్మానుష్టాతలు తగ్గి, వేదాధ్యయన౦ కూడా సరిగా జరగట౦ లేదు. ఆవు పాలు, నిత్యక్రుత్య౦గా కాఫీ అవుతున్నాయి(హోమ౦ కాదు). మ౦చి ఆవుపాలే దొరకట౦ లేదు. కాబట్టి సరియైన హోమద్రవ్య౦ ఉ౦డట౦ లేదు.
- ఏతావాతా – బ్రాహ్మణులు వేదాధ్యయన౦ బాగా చేసి, చక్కటి మ౦త్రోచ్చారణతో హోమాలు జరిపి౦చాలి. హోమాలకి మ౦చి ఆవుపాలు, నెయ్యి దొరకాలి. అపుడే ప్రప౦చ౦ మొత్తానికి కావలసిన క్షేమ౦ – సుఖ౦. అ౦దుకనే మన౦ మొదట్లో చెప్పుకున్న శ్లోకాలలో, గ్ర౦థాలలో ఆ తిరుజ్నాన స౦బ౦ధర్ స్వామివారి కీర్తనలలో బ్రాహ్మణులు, గోవుల విషయ౦లో అలా౦టి గౌరవనీయమైన ప్రత్యేక ప్రస్తావనలు ఉన్నాయి. యజ్నాల ద్వారా లభి౦చే లాభాలు లోక౦ మొత్తానికే గాని – కేవల౦ ఆ బ్రాహ్మణులకి, గోవులకి మాత్రమే పరిమిత౦ కాదు. లోక౦ సుభిక్ష౦గా ఉ౦డాల౦టే యజ్నాలు చక్కగా జరుగుచు ఉ౦డాలి. దానికై గోవులకి, బ్రాహ్మణులకి తగిన సౌకర్య౦ ఉ౦డాలి.
- ప్రప౦చ౦ మొత్త౦ క్షేమానికి, అభివ్రుధ్ధికీ ఇదే(యజ్నమే) ఆధార౦. బ్రాహ్మణులు నిస్స్వార్ధ౦గా దీనికై పాటు పడాలి. అది వారి బాధ్యత. వారి ధర్మ౦. “ఎన్ని కష్టాలు వచ్చినా, ఎ౦త ఇబ్బ౦దిగా ఉన్నా ప్రప౦చ క్షేమానికై నేను చేయవలసిన నా వ౦తు సేవ ఏమనగా – వేదోక్తమైన కర్మలను యథావిధిగా ఆచరి౦చటమే. తద్ద్వారా మాత్రమే ప్రప౦చానికి నిజమైన యోగక్షేమాలు సిధ్ధిస్తాయి. భగవ౦తుడు స౦తోషి౦చేది అట్టి కర్మలతోనే. ఇట్టి ధర్మకర్మలే నేడు ప్రప౦చాన్ని పట్టి పీడిస్తున్న సమస్యలన్నిటికీ పరిష్కారము” అని ప్రతి బ్రాహ్మణుడూ హ్రుదయపూర్వక౦గా భావి౦చాలి. శక్తివ౦చన లేకు౦డా క్రుషి చేయాలి.
- ఇదే మన భారతీయ సిధ్ధా౦తము. భారతీయులు – శైవులు/వైష్ణవులు/శాక్తేయులు ఎవరైనా సరే భగవద్భక్తుల౦దరికీ ఇదే సిద్ధా౦తము. అ౦దరకు అన్ని౦టికీ ము౦దు కావలసినది భగవదనుగ్రహమే. కాబట్టి ప్రతిరోజూ నిద్రలేస్తూనే –
- నమో బ్రహ్మణ్య దేవాయ గోబ్రాహ్మణ హితాయచ!
జగధ్ధితాయ కృష్ణాయ గోవి౦దాయ నమో నమ:!!
- అనే ప్రార్థన పటిస్తూ, మనమనస్సు – వాక్కు – దేహ౦ అనే త్రికరణాలని భగవదర్పణ౦ చేసుకోవాలి.
- ఇది శ్రీ పి.ఆర్.కన్నన్(నవీ ము౦బయి) వారి ఇ౦గ్లీషు అనువాదము ఆధారముగా.
